مطالعه اثر کارودیلول و اسانس باریجه روی ناهنجاری های سیستم اسکلتی ناشی از کافئین در جنین موش صحرایی

کافئین در دوزهای بالا در جوندگان به عنوان تراتوژن شناخته شده است که در نژادهای مختلف موش صحرایی و موش سوری منجر به ناهنجاری اندام ها همراه با شکاف کام می شود. اثرات ناهنجاری زایی برخی از داروها به وسیله آنتی اکسیدان ها و تحریک سیستم ایمنی مادری جلوگیری می شود. همچنین گزارشاتی وجود دارد که کارودیلول و باریجه آنتی اکسیدان هستند. بنابراین هدف مطالعه حاضر پیشگیری یا کاهش ناهنجاری های ناشی از کافئین در جنین موش صحرایی به وسیله کارودیلول و باریجه می باشد. این مطالعه روی 38 سر موش صحرایی آبستن انجام شد که به 6 گروه تقسیم شدند. در روز های نهم تا یازدهم آبستنی به گروه اول (گروه کنترل) نرمال سالین تجویز گردید. به گروه های دیگر به ترتیب کافئین با دوز 80 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، باریجه با دوز 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، کارودیلول با دوز 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، باریجه هم زمان با کافئین و کارودیلول هم زمان با کافئین تجویز گردید. همه داروها به صورت داخل صفاقی تزریق شدند. در روز بیستم آبستنی، موش ها کشته شدند و پس از خارج کردن جنین ها، قد و وزن آن ها تعیین و با آلیزارین قرمز- آلسین آبی رنگ آمیزی شدند. سپس سیستم اسکلتی جنین های رنگ آمیزی شده با استفاده از دستگاه استریومیکروسکوپ از نظر ناهنجاری مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که درصد ناهنجاری های شکاف کام، در گروه دریافت کننده کافئین 33/33 بود. درصد این ناهنجاری در گروه دریافت کننده کافئین به همراه کارودیلول به 85/2 و در گروه دریافت کننده کافئین به همراه باریجه به 33/8 کاهش یافت. میانگین وزن جنین ها در گروه دریافت کننده کافئین به همراه کارودیلول و کافئین به همراه باریجه به طور معنی داری بیشتر از گروه دریافت کننده کافئین به تنهایی بود. بنابراین کارودیلول و باریجه شکاف کام ناشی از کافئین را کاهش دادند، اما این موضوع نیاز به ارزیابی بیشتری دارد.